Cho‘lda ketayotgan ikki do‘st.

Cho‘lda ketayotgan
ikki do‘st, bir payt
nima bo‘ldi-yu, bir-
birlari bilan g‘ijillashib
qolishdi. Shunda
do‘stlarning biri
ikkinchisining yuziga
tarsaki tortib yubordi.
Tarsaki yeganning joni
og‘ridi, lekin hech
nima demasdan yerga
egildi va qumga
shunday deb yozdi:
“Bugun eng yaqin
do‘stim menga tarsaki
tushirdi”.
Yana yo‘llarida davom
etishdi va bitta vohaga
chiqib olishdi.
U yerda ko‘zlari suvga
tushdi. Chanqoqlarini
qondirish uchun
shoshilishdi. Shunda
boya tarsaki yegan
do‘st suv bo‘yidagi
botqoqqa tushib ketib,
cho‘ka boshladi.
Do‘sti darrov
yordamga shoshilib,
uni o‘limdan qutqarib
qoldi. O‘ziga
kelgandan keyin, bir
oz muddat o‘tgach, bu
safar bir toshga
shunday deb yoza
boshladi:
“Bugun eng yaqin
do‘stim hayotimni
saqlab qoldi»”.
Uni kuzatib turgan
sherigi so‘radi:
–Tarsaki tortgandim
qumga yozding, endi
esa toshga yozapsan,
nima uchun?
Do‘stining javobi
quyidagicha bo‘ldi:
–Birovdan
og‘ringanimizda
qumga yozishimiz
kerakki, salgina
shabboda esganda
ham o‘chib ketsin.
Ammo birovning
qilgan yaxshiligini
toshga bitishimiz
kerak; Toki hech bir
shamol, bo‘ronlar uni
o‘chira olmasin…