Onalar mehri naqadar cheksiz

Ona qizini doim mehr bilan
shunday deb erkalardi:"Jayron
közligim, gözal
yuzligim..."Vaholanki, qizchaning
közlari g'ilay, körish qobiliyati
ham past, yuzlari esa chechakdan
qolgan izlar bilan töla edi. Qiz
ham kichikligida onasining bu
sözlariga ishonar, özini
hammadan gözal his qilardi.
Ammo katta bölgani sari
haqiqatni anglab
borardi. Har gal közguga
qaraganida özining gözal yuzli,
jayron közli emasligini körib
onasini yolg'onchilikda ayblar,
hatto yomon körardi. Shunday
kunlarning biridа köz
shifokorining onasiga
aytayotgan gapini eshitib
qoldi:"Körish qobiliyati tobora
pastlab boryapti, yaqinda kör
bölib qolishi mumkin..."
Shifokorlar operatsiya qilinsa
ahvoli yaxshi tomonga özgarishi
mumkinligini, ammo bunga ham
juda katta umid qilib bog'lab
bölmasligini aytishdi. Qiz rozi
böldi, axir noumid shayton
deydilar. Uzoq davom etgan
operatsiyadan keyin möjiza yuz
berdi. Qizning közlari oldida
dunyo ravshanlashdi. U juda
yaxshi köra olayotgandi. Közguga
qaradi, yuzlari judayam chiroyli
edi. Hayrat bilan doktorlardan
söradi:"Plastik operatsiya ham
qildingizmi?"Shifokorlar jim bölib
qolishdi. Nihoyat
ulardan biri jimlikni buzib qizga
javob berdi:
"Yöq, qizim öziga mening közim
bilan boqib, qanday gözal
ekanligini körsin, deya onang öz
közlarini senga berdi......"