SEVGI MAHBUSI HIKOYA EMASXAYOTIM

Men judda ham mag’rur edim.
Meni boshimni hech kim ega
olmasdi. Men shunchalar edimki,
hatto "malikalarga” ham qo’l
uchida qarardim. Men uchun
qizlar sariq chaqadek edi. Faqat
1 kunlik o’yinchoq. Faqat bir
kun, yani bir kecha uchun. Keyin
alvido. Ular mani man ularni
tanimiyman. Yahshiroq bo’lsa 2
kun edi. Lekin bunaqasi kam
uchraydi. Man hech o’ylamagan
edim bittasiga bog’lanib
qolaman deb. U judda ham
boshqacha edi. Uni ilk marotaba
kechasi bekatda ko’rdim. U
boshqa qizlardan ajralib turardi.
Goh gohida avtobus
kelayaptimikan deb boshini
cho’zib qarardi. Shunda uzun
sochlari yelkasidan tushib yerga
tegay derdi. Kamiga shmol esib
sochlarini orqaga yoyardi. U sal
hafadek sochlarini yana yig’ib
olardi. Unga tikkilib turib
hayolimga u meniki bo’lishi
kerakligi keldi. Uni oldiga borib
hayosizlarcha undan, buni ayta
olmayman. Qanday qilib
shunday qizga bu gaplarni
aytganimni hech tushuna
olmayman. Yoki men ko’chadagi
qizlar bilan ochiqchasiga
gaplashaverib o’rganib
qolgandirman. Nahotki bu qizni
ham shunday kapalaklardan
deb o’yladim. Uni bu gapimdan
keyin ko’ziga yosh kelib, menga
qarashlari va "men undaylardan
emasman” deb nafratga to’la
so’zlarini qalbim devoriga urilib,
undagi barcha yovuz kuchlarni
sindirib tashladi. Ko’chada
yurgan g’ururli, boshi egilmagan
mendek bir oliftani shu qiz
birgina "men undaylardan
emasman” degan so’zlari bilan
poyiga bosh egdirdi. Undan tiz
cho’kib gaplarim uchun kechirim
so’rashga ham tayyor edim.
Lekin u ketib qoldi. Ancha vaqt
bekatda turdim. Qancha
bilmayman. Ortimdan bir qizni
bu o’sha sizmi degan gapi meni
qo’zg’alishga majbur etdi.
Qaradim. Kimligini tanimadim
boshida. O’zini tanshtirdi. 1 oy
oldin u bilan bo’lgan ekanman.
O’zimdan o’zim jirkanib ketdim.
Yonimda shayton turgandek edi.
Indamay ortga burilib qochdim.
Yugurdim. Yugurdim. Yugurdim.
Nega yugurayotganimni
bilmasdim. Rosa ko’p yugurdim.
Oxiri bir darahtni orqasida
to’xtadim. Qulog’imga bir qizni
yordam so’rab baqirayotgani
eshitildi. Nafasimni
rostlamasdan o’sha tomonga
yugurdim. Mashina turardi.
Ichida bir erkak va qizmi?
Bilmadim. Qiz nuqul baqirardi.
Yordam so’rardi. Mashinaga
yaqinlashib haligi erkakni
ichkaridan sug’irib oldim.
Ichkaridagi qizga qaradim. Bu
o’sha uzun sochli qiz edi.
Qanday qilib bunaqa joyga kelib
qoldi. Haydovchiga qarardim
yerda ayb ish qilib qo’ygan
boladek qaltirab yotardi. Bir
paytlar o’zim ham shunday
ishlar qilib yurardim. Lekin
bunchalikka bormasdim. Men
zo’rlamasdim. Ular o’zlari
hohlashardi. Haydovchini oldida
meni gavdam savlatliroq edi.
Unga nima sababdan singlimga
tegajorlik qilganini so’radim. "U
sizni singlizmidi, bilmabman.
Meni shayton yo’ldan urdi” deya
oldi halos. Qilar ishni qilib aybni
shaytonga ag’dardi bu iflos. Bu
payt uzun sochli qiz mashinadan
tushib yugurib ketardi. Uni
ortidan quvdim. Yetib oldim.
Menga nafrat ko’zlari bilan
qarardi. Unga men iltijoli tikilib
turardim. Menda nima ayb
dedim. U faqat bir gapni aytardi
"men senlardan nafratlanaman.
Hammang bir xilsanlar. Sen
bo’lmaganingda men shu
mashinaga chiqmasdim. Sen
menga shilqimlik qilmaganingda
avtobusga chiqardim. Nima
hamma kechqurun yurgan qizlar
"yomon” qizlarmi? Sen shunday
fikrlaysan. Men shifoxonadan
onamni oldidan kelayotgandim.
Ular og’ir betoblar, o’zlarini
eplay olmayaptilar, men 3 kun
oldilarida o’tirdim. Bugun endi
uyimga ketayotgandim. Uyda
kichik ukalarim bor. Ularga ham
men qarashim kerak. Senlar esa
meni bu kuyga solayapsanlar.
Shunaqa ham omadsiz
bo’lamanmi? Keyin sen meni
akammassan. Endi ket ko’zimga
ko’rinma. Men sendan
nafratlanaman” derdi . Men
hayron qoldim. Nahotki shuncha
azob boshini ko’tarib yuribdi.
Mendan nima sababdan
nafratlanadi. Unga yordam
berishim kerak. Hayotda yahshi
odamlar borligini ko’rsataman.
U hohlamasa ham uyiga kuzatib
qo’yaman. Nahotki men
shunchalar tubanlashib ketgan
bo’lsam. Men o’zgaraman.
Ichimda yahshi inson borligini
bilaman. U endi uyg’ondi. Bu
qizni sevgisini qozonaman. Bu
qizni gapirishlari, chiroyi meni
o’ziga ohangrabodek tortdi. Uni
sevgisi uchun har narsaga ham
tayyorman. Qo’limga endi sevgi
kishanlari taqildi. Bu kishandan
meni hech kim ozod etolmaydi.
Men butun umr shu kishanda
yurishga tayyorman. Men uning
asiriman. Men uni hech kimga
bermayman. Men uni yordam
qilibmas, odamiyligim bilan
sevib qoldiraman. Men buni
amalga oshira olaman. Kerak
bo’lsa u bilan bemor onasini
oldida hohlaganicha turaman.
Unga dalda bo’laman. Uni
menga bo’lgan nafrati
muhabbatga aylanadi. Uni uyiga
olib boraman.....