Sher yozmasam bo'lmaydi ONA

Эрмакка шеьр ёзмайман асло,
Дард туғёним қоғозга кўчар.
Умрим шами турар пирпираб,
Шеьр ёзмасам лип этиб ўчар.

Ҳатто менинг кулишим сохта,
Ичимда жанг кетмоқда Она.
Нафрат – Илон, Севги – Аждардек,
Бир бирини ютмоқда Она.

“Шеьр ёзма ва шоираликнинг
Йўлларини ёпиб бер” дейсиз.
“Менга бундай шоир керакмас,
Дилдорамни топиб бер” дейсиз.

Шеьр ёзмасам нимталаб улар,
Гўштларимни ейишар бўлиб.
Шеьр ёзмасам бўлмайди Она,
Шеьр ёзмасам қоламан ўлиб.

Гапир деманг , очмайин оғиз,
Қон тупугим кўриб қолманг сиз.
Ё ичдаги яраларимни,
Ўзингизга оғир олманг сиз.

Меҳрингизни тафтидан Она,
Унутаман мен нафратимни.
Аммо...., аммо қандай унутай,
Хазон бўлган муҳаббатимни.

Бевақт ўлсам ортимдан такрор,
Муҳаббатдан ўлди, деб айтинг.
Беҳиштларга лойиқ уммати
Муҳаммаддан бўлди деб айтинг.

Шеьр ёзмасам бўлмайди Она
Шеьр ёзмасам ўлиб қоламан.
Ҳар бир шеьрим мисраларидан,
Яшаш учун нафас оламан...