Ko'nglim (Sevgi haqida she'r)

Кунглим

Ҳеч ким тушунмаган бечора кунглим,
Меҳрга ошуфта оввора кунглим.
Дардингни тушунган инсон бормикан,
Дардин ёзолмаган садпора кунглим.

Сени дардинг менинг умримни,
Туфонга солдику гирдобда қолдим.
Вақт ўтмоқдаку сен тушунмайсан,
Бу қандай савдо хаёлга толдим.

Тингласам дардинг дардинг тугамас,
Сочимга дардларинг қиров ёғдирган.
Келажак қулимдан олдинга судрар,
Тақдир измига мени оғдирган.

Симмилаб оғрийди қолган чандиқлар,
Тунлари кузимдан уйқу қочади.
Ойнинг куксидаги энг ёруғ юлдуз
Бемор қалбимга ёғду сочади.

Мен қандоқ унитай қандайин чидай,
Сени бўзлашингга қулоғим тутиб.
Юрагим тубидаги лаҳча чуғ бўлдинг,
Қандай яшайин сени унитиб.

Биласан бу ёшлик асло қайтмади,
Сен мени бунчалар қийнама кунглим!
Тақдирга тан бермоқ бу асл қисмат,
Нозик ҳисларимни ўйнама кунглим!

Устоз айтгандек бахтли бўламиз,
Бахт бўлмаганда севги бўлмасди.
Яратганга шукр сен борсан кунглим,
Сен бўлмасанг гар севги бўлмасди!