Муҳаббатга ишонмас эди
Қопқоқ юзлик ғаройиб бир гул
Лек тиконни у севиб қолди
Нима қилсин бари бир кўнгил

Севги нима билмасди асло
Бир кўришда билди барини
Тиканга у бўлиб зўр шайдо
Бермоқчидир ҳатто жонини

Тиканга ҳам ёқар эди гул
Лек гул каби сева олмасди
Тикон бутун ҳаёти учун
Гулни лойиқ кўра олмасди

Тақдир экан неки бўлса ҳам
Гул ва тикон бўлишди бирга
Ажралмасди ҳеч бир биридан
Айланганди оқ атиргулга

Не бўлса ҳам тикон тиконда
Чин севгига қилди у ҳазил
Тикон қилган ҳиёнатидан
Оқ юзли гул бўлди қип қизил.

Одилбек Қодиров

(Дафтардаги шеърларимдан)