U ketdi
Qoldirib tun bag‘rida sevgining ming dardida
Butun umrga meni tark etdi u ketdi

Sevgisiga ishonganim mening asli xatoyim
Mayli baridan kechdim bahli bo‘lsin iloyim
Bugun uni so‘ngi bor kuzataman uzoqdan
Bir kun kelib qutilarman bu azobli qiynoqdan

Unitishga urinaman ilk bor uchratgan kuni
Ayblashga haqqim yuq buning uchun hech kimni
Hammasiga sababchi bilaman men o‘zimni
Qaydan uni ko‘rding deya ayiblayman ko‘zimni

Balki meni sehirlagan uning shirin so‘zlari
O‘ziga rom etib qo‘ygan qora uzun sochlari
Ammo o‘zga bilan bugun bo‘layapti to‘ylari
Faqat unga bag‘ishlanar qo‘shig‘imning kuylari

Tunlar shirin xayollarda osmonlarda uchardim
Undan olis ketganimda suratiga qarardim
Sog‘inchlarda yonib har kun visol onin kutardim
Ba‘zan uning chiroyiga atab sherlar bitardim

Sevolmadi mendayin bir oshiqu devonani
Alam to‘ldirib ichimga tanladi begonani
Sevar edim rostanam o‘zgalardan qizg‘onib
Xatoga yo‘l qo‘yibman unga qattiq ishonib

Mayli taqdir shu ekan sho‘r ekanda peshonam
Unga torlik qilibdi oddiygina koshonam
Bizga ham atagani bordir axir hayotni
Endi kechirolmayman bundayin xiyonatni

Barcha suratlatringni telefondan o‘chirdim
Yurakdagi ismingni karzinkaga ko‘chirdim
Qachongacha borarkan o‘sha topgan xushtoring
Bir kun azob beradi qiynaladi vijdoning

Muallif: Abdulla Murodulla